Volve abrindo as portas
que son mandíbulas, dentes,
a ameaza de trabarme
afogarme nas cordas
dun pentagrama ardente
e o verbo baldío -amarte-
remitir ausencias na tronada
emprazando illamentos,
chapicando a lama da nada
no chumbo do abatemento.
Carlos Da Aira
Fotografía: Carlos Da Aira
No Comments